Gili Air
Door: Petra en Mario
Blijf op de hoogte en volg Mario en Petra
15 Maart 2011 | Indonesië, Batavia
Na onze belevenissen op Gili Trawangan zitten we dan nu al weer twee dagen op Gili Air.
Veel gebeurd er hier niet. De enige die hard werken zijn de mieren die we dan ook een tijdje hebben gevolgd terwijl ze over het terras en de tafel liepen. Wisten jullie dat als mieren elkaar passeren ze elkaar begroeten ofzo. Het lijkt erop dat ze toch met elkaar praten. We (ik) kijk net zolang tot dat mijn ogen dicht gaan. Ik kan er echt niets aan doen. Het is zo vermoeiend die mieren aan het werk te zien. Soms doet het me ergens aan denken maar aan wat ik heb echt geen idee meer. Alles lijkt stil te staan in mijn hoofd, ik zie alleen nog die mieren lopen. Heen en weer alsmaar weer. Praten ze nou echt met elkaar off… Gaat het over ons soms, die blanken die zo lekker weghappen?? Wij weten het echter niet. Ze hebben een nadeel, ze kunnen ook nog bijten, de etters!
Gili Air is zo klein dat je het makkelijk in ander half uur rond kan lopen. Ik zeg met nadruk “kan” want wij deden er zo een dag over. Jullie kennen dat inmiddels wel van ons hapje hier, drankje daar. Onderweg kwamen we ook nog bekende tegen waar we toch een tijdje mee hebben zitten kletsen.
Er zijn hier ook erg weinig toeristen . Als we zeggen 100 dan is dat veel. Super relax dus. Het is hier nog rustiger dan op Gili Trawangan.
Op wat zwemmen en wandelen na doen we dus echt niks.
Langs deze weg willen wij Priscilla en Philip onwijs bedanken voor hun vertrouwen.
Ze boden aan om wat geld te lenen zodat we weer even door konden, vandaar dat wij er een dag aan vast konden plakken. En het gaf het gevoel toch weer wat ruimer in je velletje te zitten. Onwijs tof van ze!
Nog even over onze slaapplek: We zitten werkelijk in een prachtige bungalow, aan het strand. Vanaf ons bed kijken we zo op zee. Er staat constant een lekker windje dus ook niet te warm ’s avonds met slapen. De meeste accommodaties hier staan aan de oostkant van het eiland, en wij zitten zuidwest. Perfect rustig dus.
Na het eten trekken we ons terug op de veranda alwaar we muziek luisteren en een boek lezen. Kijk maar naar de foto’s en geniet maar mee
Nog even over de tsunamie. Op wat regen en wind na is het hier rustig gebleven. We begrijpen de ongerustheid van mensen zijn die erg bezorgd waren maar dat wordt meer veroorzaakt door de media in Nederland. Er gaat een waarschuwing uit maar dat wil nog niet zeggen dat er ook echt gevaar is. En buiten dat, gold de waarschuwing ook voor Indonesië, maar dit land is zo gigantisch groot. En we lagen nog enigszins verscholen achter het grotere eiland Kalimantan.
Op het moment van schrijven zitten we nog op Gili Air. Morgen pakken we de boot terug naar Padangbai. En daarna gaan we nog voor een paar dagen naar Ubud. We gaan weer terug naar Bali dus. Veel verder oostelijker dan de Gili’s willen we (nog) niet gaan, want de kans op malaria wordt dan steeds groter, en daar zijn we niet tegen beschermd. Maar we hadden al gezegd dat we hier nog eens terug komen, dan gaan we een andere kant van Indonesië bekijken.
Voor dit moment…….. U hoort nog van ons
Mario en Peet
En nog wat foto’s:
https://picasaweb.google.com/pleitte.com/GiliAir#
Veel gebeurd er hier niet. De enige die hard werken zijn de mieren die we dan ook een tijdje hebben gevolgd terwijl ze over het terras en de tafel liepen. Wisten jullie dat als mieren elkaar passeren ze elkaar begroeten ofzo. Het lijkt erop dat ze toch met elkaar praten. We (ik) kijk net zolang tot dat mijn ogen dicht gaan. Ik kan er echt niets aan doen. Het is zo vermoeiend die mieren aan het werk te zien. Soms doet het me ergens aan denken maar aan wat ik heb echt geen idee meer. Alles lijkt stil te staan in mijn hoofd, ik zie alleen nog die mieren lopen. Heen en weer alsmaar weer. Praten ze nou echt met elkaar off… Gaat het over ons soms, die blanken die zo lekker weghappen?? Wij weten het echter niet. Ze hebben een nadeel, ze kunnen ook nog bijten, de etters!
Gili Air is zo klein dat je het makkelijk in ander half uur rond kan lopen. Ik zeg met nadruk “kan” want wij deden er zo een dag over. Jullie kennen dat inmiddels wel van ons hapje hier, drankje daar. Onderweg kwamen we ook nog bekende tegen waar we toch een tijdje mee hebben zitten kletsen.
Er zijn hier ook erg weinig toeristen . Als we zeggen 100 dan is dat veel. Super relax dus. Het is hier nog rustiger dan op Gili Trawangan.
Op wat zwemmen en wandelen na doen we dus echt niks.
Langs deze weg willen wij Priscilla en Philip onwijs bedanken voor hun vertrouwen.
Ze boden aan om wat geld te lenen zodat we weer even door konden, vandaar dat wij er een dag aan vast konden plakken. En het gaf het gevoel toch weer wat ruimer in je velletje te zitten. Onwijs tof van ze!
Nog even over onze slaapplek: We zitten werkelijk in een prachtige bungalow, aan het strand. Vanaf ons bed kijken we zo op zee. Er staat constant een lekker windje dus ook niet te warm ’s avonds met slapen. De meeste accommodaties hier staan aan de oostkant van het eiland, en wij zitten zuidwest. Perfect rustig dus.
Na het eten trekken we ons terug op de veranda alwaar we muziek luisteren en een boek lezen. Kijk maar naar de foto’s en geniet maar mee
Nog even over de tsunamie. Op wat regen en wind na is het hier rustig gebleven. We begrijpen de ongerustheid van mensen zijn die erg bezorgd waren maar dat wordt meer veroorzaakt door de media in Nederland. Er gaat een waarschuwing uit maar dat wil nog niet zeggen dat er ook echt gevaar is. En buiten dat, gold de waarschuwing ook voor Indonesië, maar dit land is zo gigantisch groot. En we lagen nog enigszins verscholen achter het grotere eiland Kalimantan.
Op het moment van schrijven zitten we nog op Gili Air. Morgen pakken we de boot terug naar Padangbai. En daarna gaan we nog voor een paar dagen naar Ubud. We gaan weer terug naar Bali dus. Veel verder oostelijker dan de Gili’s willen we (nog) niet gaan, want de kans op malaria wordt dan steeds groter, en daar zijn we niet tegen beschermd. Maar we hadden al gezegd dat we hier nog eens terug komen, dan gaan we een andere kant van Indonesië bekijken.
Voor dit moment…….. U hoort nog van ons
Mario en Peet
En nog wat foto’s:
https://picasaweb.google.com/pleitte.com/GiliAir#
-
15 Maart 2011 - 10:29
Thuisblijvertje:
of is mijn naam werkmier?want ik moet nog 10 dagen in een rij beetje praten tegen mijn voorbij ganger en dan hup weer te werk.hadden deze mieren ook een bruin oranje kleur?wel geniet er nog maar even van want het schiet al weer aardig op he nog maar 26 dagen,daarna kunnen jullie ook weer in de rij lopen:-) -
16 Maart 2011 - 15:29
Thip&tinus:
kokosnoten en dan werkmieren gaat het wel goed de kuip nog een paar dagen dan sta je weer op die nederlandse bodem elke dag naar die tata slagbomen dus droom maar lekker verder ene geniet ze -
16 Maart 2011 - 20:30
Leinlein:
hmm ik denk zomaar niet dat een mier denkt dat jullie als 'blanken' lekker weghappen want volgens mij zijn jullie momenteel niet bepaald blank hahahhahahahaha. Wel weer supermooie foto's met die zonsondergang! Ook jullie bungalow is supermooi!
TOT OVER 25 DAGENNNNNNN
dikkekus xxxxx -
17 Maart 2011 - 16:29
Udo:
Weet je wat ik zie als ik wakker wordt...nou nou allemaal.........
Ik zou als ik jullie was wat rustiger aan doen. hahahha
Weer mooie foto's kuipies staan weer als achtergrond op de pc.
Nog veel plezier daar he'
-
18 Maart 2011 - 16:30
Rianne:
leuk verhaal weer;)
de foto`s zijn ook weer MOOI!!
tot gauw
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
