Oog in oog met moeder natuur
Door: Petra en Mario
Blijf op de hoogte en volg Mario en Petra
03 Maart 2011 | Indonesië, Bali
En toen was het zaterdagnacht 01.00 uur. We stonden klaar voor de tour naar de Bromo-vulkaan. Er was nog een andere gast, welke zich ook had aangemeld voor dezelfde tour, dus we gingen met z’n drieën. Lekker relaxed.
In de auto gestapt en vervolgens eerst 2,5 uur rijden. Onderweg zien we overal zwart as langs de weg liggen. Soms hoger dan de vangrail. Palmbomen met de bladeren naar beneden, bezweken onder het gewicht van het as. Het was net of we op ski vakantie waren alleen was alles zwart ipv wit. Heel indruk wekkend hoor.
Aangekomen bij het verzamelpunt, stonden we daar hoog in de bergen. Het was nog donker, koud vanwege de hoogte en in de verte hoorde we de Bromo grommen. De ramen van het pand stonden te trillen in hun sponning. WAUW !!! Wat een geweldige sensatie!
Nadat de mensen waren verzameld stapten we weer in de auto die ons dichter bij de Bromo bracht. Dit is een viewpoint waarbij je op veilige afstand het geweld van moeder natuur kan aanschouwen.
Eenmaal uitgestapt moesten we lopend de berg op. En dat viel gewoon niet mee. Het was donker, een van ons had een klein lampje en je loopt in de ijle lucht, op een moeilijk begaanbaar en nat terrein. Kortom, dit was heftig. Er was een mogelijkheid om een paard te huren, dus dat moesten we maar doen. Ook weer een leuke ervaring, op de rug van zo’n knol de berg te beklimmen. Het laatste stuk moesten we dan lopend doen, dit was een aangelegde trap van 253 treden.
Eenmaal boven gekomen stonden we daar met z’n allen, nog steeds in het donker, met het gierende geluid van de wind om je oren, met je kop in de wolken, te wachten op de zonsopkomst. Wat een bijzondere ervaring zeg! Je voelt je maar nietig, zo hoog, in het donker en het gebrul van een vulkaan die je nog niet ziet.
Wachten tot het licht wordt en hopen dat de bewolking wegtrekt en tot je oog in oog komt te staan met die gruwel van een vulkaan
Maar helaas…… het werd licht, uiteraard. Maar de wolken wilde maar niet verdwijnen. We hebben niks gezien van hetgeen waar we zo naar uit hebben gekeken.
Wat een enorme tegenvaller zeg, maar we moesten weer afdalen. En dan te weten dat de dag ervoor een prima zicht had opgeleverd, toen was het wel helder. Shit he ?!
Ondanks dat hebben we toch oog in oog gestaan met moeder natuur….. de wolken.
Eenmaal beneden kregen we een ontbijtje te verstouwen, nasi goreng met een koud ei, en vervolgens weer de auto in voor een rit naar Ijen. Al met al een rit van 9 uur. Effe een stop voor een peukkie en een bak koffie, een stop voor het maken van mooie foto’s, een stop voor een hap eten. En Harry de chauffeur laste nog een stop in, hij wilde casave, daar zou hij ’s avonds soep van maken. Er werden twee mannetjes opgetrommeld. Die stonden te rukken aan een boom om ‘m uit de grond te trekken, en de wortels kwamen bloot te liggen. Harry had z’n doel bereikt, van de wortels kon ie z’n soeppie maken.
Uiteindelijk aangekomen in de homestay, het is inmiddels zondag 17.00 uur.
De homestay gaf ons een slaapplek, maar het viel tegen, we hadden verwacht bij de locals thuis te overnachten. Dit leek meer een vakantiepark. Maar goed, we hebben ons vermaakt. Hoewel het soeppie van Harry tegenviel. Hahaha
’s Nachts om 04.00 uur was het weer raak……. weer die kolere wekker.
We moesten eruit want om 05.00 uur gingen we weer op pad, naar het Ijen plateau.
Peet had moeten besluiten om niet mee te doen aan de tocht, door verkoudheid en vermoeidheid had ze de kracht er niet voor. Shit voor d’r. Mario ging alleen.
Goed, wat is het Ijen plateau?
Dit betekent de bergwand op lopen via een pad, en uitkomen op de rand van een krater.
Hier zou te zien zijn hoe men zwavel uit de oude krater weet te winnen. Ik ben benieuwd.
In de planet was al te lezen dat de weg aardig steil omhoog zou lopen. Nou, daar was geen woord van gelogen. My God, wat een trippel. Een pad van 3 km wat je 500 meter hoger brengt. En dat zo vroeg in de morgen……. En weer midden in de wolken. Maar wat een prachtige natuur hier!
Maar ik heb het gehaald en stond uiteindelijk aan de rand van een inmense krater. In het gat van de krater had zich inmiddels een meer gevormd, misschien vandaar de naam plateau. Maar wat een prachtig mooi uitzicht. En aan de voet van de krater, naast het meer, was dan de aktieve zwavelbron. Via de kraterwand ben ik afgezakt naar beneden. Ook weer een helse trip, over die keien, met de zwaveldampen om je hoofd.
Hier beneden wist men op een ingenieuze wijze het zwavel af te tappen uit de bron. Dit lieten ze stollen tot grote brokken. En dan……. ?
Dan moeten die grote brokken naar het punt gebracht worden waar ik deze ochtend begonnen ben. Ik heb diep respect voor de mannen die dit werk doen! De brokken belanden in twee manden, die ze op de schouder nemen, en dezelfde kraterwand omhoog sjouwen, en dezelfde 3 km over het steile pad weer naar beneden afleggen. Let wel….. de twee manden hebben een gewicht van 80 tot 100 kg !
Ik heb ze zien staan onderweg en, net als iedereen, geprobeerd in beweging te krijgen. Nee, lang leve de Arbowet. Er is geen beweging in te krijgen. En die gasten lopen ermee.
En daar vangen ze dan 600 rupia per kilo voor, omgerekend 5 cent de kilo. Tja.
En nu, is het inmiddels dinsdag 1 maart, en hebben we onze eerst nacht op Bali achter de rug. Na Ijen zijn we door Harry afgezet bij de pier. Daar de boot gepakt voor de overtocht naar Bali en al direct was er een heel andere sfeer te proeven. Chill
We zijn er ook aan toe. Na al dat gereis, veelal grote en drukke steden en vooral de laatste drie opbrekende drie nachten zijn we moe.
We gaan hier op Bali genieten van de rust, het strand en hopen op veel zon.
Voor nu weer…. Bye bye en tot het volgende verslag.
En hier weer the pictures:
https://picasaweb.google.com/pleitte.com/Bromo#
In de auto gestapt en vervolgens eerst 2,5 uur rijden. Onderweg zien we overal zwart as langs de weg liggen. Soms hoger dan de vangrail. Palmbomen met de bladeren naar beneden, bezweken onder het gewicht van het as. Het was net of we op ski vakantie waren alleen was alles zwart ipv wit. Heel indruk wekkend hoor.
Aangekomen bij het verzamelpunt, stonden we daar hoog in de bergen. Het was nog donker, koud vanwege de hoogte en in de verte hoorde we de Bromo grommen. De ramen van het pand stonden te trillen in hun sponning. WAUW !!! Wat een geweldige sensatie!
Nadat de mensen waren verzameld stapten we weer in de auto die ons dichter bij de Bromo bracht. Dit is een viewpoint waarbij je op veilige afstand het geweld van moeder natuur kan aanschouwen.
Eenmaal uitgestapt moesten we lopend de berg op. En dat viel gewoon niet mee. Het was donker, een van ons had een klein lampje en je loopt in de ijle lucht, op een moeilijk begaanbaar en nat terrein. Kortom, dit was heftig. Er was een mogelijkheid om een paard te huren, dus dat moesten we maar doen. Ook weer een leuke ervaring, op de rug van zo’n knol de berg te beklimmen. Het laatste stuk moesten we dan lopend doen, dit was een aangelegde trap van 253 treden.
Eenmaal boven gekomen stonden we daar met z’n allen, nog steeds in het donker, met het gierende geluid van de wind om je oren, met je kop in de wolken, te wachten op de zonsopkomst. Wat een bijzondere ervaring zeg! Je voelt je maar nietig, zo hoog, in het donker en het gebrul van een vulkaan die je nog niet ziet.
Wachten tot het licht wordt en hopen dat de bewolking wegtrekt en tot je oog in oog komt te staan met die gruwel van een vulkaan
Maar helaas…… het werd licht, uiteraard. Maar de wolken wilde maar niet verdwijnen. We hebben niks gezien van hetgeen waar we zo naar uit hebben gekeken.
Wat een enorme tegenvaller zeg, maar we moesten weer afdalen. En dan te weten dat de dag ervoor een prima zicht had opgeleverd, toen was het wel helder. Shit he ?!
Ondanks dat hebben we toch oog in oog gestaan met moeder natuur….. de wolken.
Eenmaal beneden kregen we een ontbijtje te verstouwen, nasi goreng met een koud ei, en vervolgens weer de auto in voor een rit naar Ijen. Al met al een rit van 9 uur. Effe een stop voor een peukkie en een bak koffie, een stop voor het maken van mooie foto’s, een stop voor een hap eten. En Harry de chauffeur laste nog een stop in, hij wilde casave, daar zou hij ’s avonds soep van maken. Er werden twee mannetjes opgetrommeld. Die stonden te rukken aan een boom om ‘m uit de grond te trekken, en de wortels kwamen bloot te liggen. Harry had z’n doel bereikt, van de wortels kon ie z’n soeppie maken.
Uiteindelijk aangekomen in de homestay, het is inmiddels zondag 17.00 uur.
De homestay gaf ons een slaapplek, maar het viel tegen, we hadden verwacht bij de locals thuis te overnachten. Dit leek meer een vakantiepark. Maar goed, we hebben ons vermaakt. Hoewel het soeppie van Harry tegenviel. Hahaha
’s Nachts om 04.00 uur was het weer raak……. weer die kolere wekker.
We moesten eruit want om 05.00 uur gingen we weer op pad, naar het Ijen plateau.
Peet had moeten besluiten om niet mee te doen aan de tocht, door verkoudheid en vermoeidheid had ze de kracht er niet voor. Shit voor d’r. Mario ging alleen.
Goed, wat is het Ijen plateau?
Dit betekent de bergwand op lopen via een pad, en uitkomen op de rand van een krater.
Hier zou te zien zijn hoe men zwavel uit de oude krater weet te winnen. Ik ben benieuwd.
In de planet was al te lezen dat de weg aardig steil omhoog zou lopen. Nou, daar was geen woord van gelogen. My God, wat een trippel. Een pad van 3 km wat je 500 meter hoger brengt. En dat zo vroeg in de morgen……. En weer midden in de wolken. Maar wat een prachtige natuur hier!
Maar ik heb het gehaald en stond uiteindelijk aan de rand van een inmense krater. In het gat van de krater had zich inmiddels een meer gevormd, misschien vandaar de naam plateau. Maar wat een prachtig mooi uitzicht. En aan de voet van de krater, naast het meer, was dan de aktieve zwavelbron. Via de kraterwand ben ik afgezakt naar beneden. Ook weer een helse trip, over die keien, met de zwaveldampen om je hoofd.
Hier beneden wist men op een ingenieuze wijze het zwavel af te tappen uit de bron. Dit lieten ze stollen tot grote brokken. En dan……. ?
Dan moeten die grote brokken naar het punt gebracht worden waar ik deze ochtend begonnen ben. Ik heb diep respect voor de mannen die dit werk doen! De brokken belanden in twee manden, die ze op de schouder nemen, en dezelfde kraterwand omhoog sjouwen, en dezelfde 3 km over het steile pad weer naar beneden afleggen. Let wel….. de twee manden hebben een gewicht van 80 tot 100 kg !
Ik heb ze zien staan onderweg en, net als iedereen, geprobeerd in beweging te krijgen. Nee, lang leve de Arbowet. Er is geen beweging in te krijgen. En die gasten lopen ermee.
En daar vangen ze dan 600 rupia per kilo voor, omgerekend 5 cent de kilo. Tja.
En nu, is het inmiddels dinsdag 1 maart, en hebben we onze eerst nacht op Bali achter de rug. Na Ijen zijn we door Harry afgezet bij de pier. Daar de boot gepakt voor de overtocht naar Bali en al direct was er een heel andere sfeer te proeven. Chill
We zijn er ook aan toe. Na al dat gereis, veelal grote en drukke steden en vooral de laatste drie opbrekende drie nachten zijn we moe.
We gaan hier op Bali genieten van de rust, het strand en hopen op veel zon.
Voor nu weer…. Bye bye en tot het volgende verslag.
En hier weer the pictures:
https://picasaweb.google.com/pleitte.com/Bromo#
-
03 Maart 2011 - 13:15
Thuis Blijvertje :
hehe eindelijk as eerste,wel kuipie dacht dat jij je schouders er wel even onder zou zetten om een paar van die brokkies noga mee naar beneden te brengen. had je mooi wat extra centen voor bali gehad tochhhh -
03 Maart 2011 - 16:14
Thip&tinus:
wat een avonturen beleven jullie maar wij genieten van jullie verhaal en de fotos hier in de kou
have fun -
03 Maart 2011 - 18:06
Franck:
Geweldig, wat een mooi verslag.
Beleef het zowaar mee hier achter de PC.
Nu lekker genieten van Bali -
03 Maart 2011 - 18:47
Francis:
wat n heerlijk verhaal weer en wat n mooie ervaringen doen jullie op. geniet vd rust op bali. xjes francis -
03 Maart 2011 - 23:24
Simone:
Onwijs leuk om jullie verslagen te lezen! Het lijkt wel of jullie steeds meer het avontuur opzoeken.....Wat een beleving! Ik geniet met jullie mee....! -
04 Maart 2011 - 09:58
Tecla En Udo:
Prachtig!!Het is net of je met jullie mee wandelt,fantastisch!!Geniet ervan,groetjes uit een een koud Hollandx -
04 Maart 2011 - 15:36
Harry:
Soeppie van andere Harry is wel lekker he! -
05 Maart 2011 - 16:05
Udo:
Jammer dat jullie pech hadden op de vulkaan En...niet gedanst?
Nu lekker bij komen met het zonnetje en kan Peetje ook ff bij trekken.
geniet ervan!!! -
05 Maart 2011 - 20:49
Rianne:
wat een mooi verhaal weer!
helaas voor jullie dat het bewolkt/mistig was! das dan inderdaad een enorme tegenvaller!
maar goed!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
