Smog in the city
Door: Petra en Mario
Blijf op de hoogte en volg Mario en Petra
24 Februari 2011 | Indonesië, Jakarta Pusat
Maandag was de dag dat we zouden vertrekken naar Jakarta met de vlucht van 20.15 uur.
Dus dat werd nog effe de tijd doorbrengen ergens op een terrasje, ohh wat vervelend weer. Hahaha.
En zeg nooit nooit, want het toeval bestaat. Op het moment dat we het hotel uit kwamen lopen, troffen we een man en een vrouw die we twee jaar eerder hadden ontmoet in Vietnam. Het was een Amerikaans koppel, woonachtig in China, en die kom je weer tegen in zo’n grote stad als Bangkok. We waren alle vier complex, wat een toeval!
We hadden ons om 17.00 uur op laten halen vanaf Khao San Road, dan hadden we nog wel even tijd voor een Burger King of zoiets. Daar kan je soms naar uitkijken.
Helaas, lange wachtrij voor de incheck en een tergend trage doorloop bij de douane. We hadden nog net genoeg tijd om naar de gate te lopen, cq te snelwandelen, dus de McChicken zat er niet meer in.
Afijn, na een vlucht van 3,5 uur stonden we dan voor het immigratie-loket, controle van het visum. Deze hadden we al geregeld in Den Haag. Daar werd ons al gevraagd om de tickets te tonen waarmee je het land inkomt, maar ook weer mee het land uitgaat. Alleen, die laatste hebben we nog niet. We wilden ons nog niet vast leggen hoelang we in Indonesië zouden verblijven. Het retourticket zouden we hier wel regelen. Oke, volgens de ambassade geen probleem.
Tot je dus werkelijk met je neus en visum voor zo’n mannetje van de immigratie staat.
Poehhhh, dat werd nog lastig zeg, kwamen we toch bijna het land niet in! Meneer stond erop dat we een retourticket konden overhandigen, desnoods regel je er ter plekke maar een. Pffff. Het gezicht van Peet werd steeds roder. Maar gelukkig was ie dan toch bereid om mee te werken.
Uiteindelijk stonden we dan ergens rond middernacht op airport Jakarta. Uiteraard meteen de taxichauffeurtjes op je nek, want er valt wat te verdienen.
En je bent altijd op je hoede dat je niet genaaid wordt, want je bent een potentiele nono die toch nog niks weet. En om eerlijk te zijn, ze hebben nog gelijk ook. Je hebt nog geen gevoel bij de nieuwe munteenheid, je moet alles weer terug rekenen naar de euro ( 11.500 rupia voor een euro). Maar het is toch goed gelukt. Op het moment dat we interesse toonden voor een andere taxi, zakte ie al aardig met z’n prijssie. Instappen dus.
En naar later bleek, we hadden een goede deal gemaakt.
Eenmaal aangekomen bij ons guesthouse nog effe een biertje gedaan en lekker slapen. Al met al toch weer een reisdag van 8 uur.
De volgende dag gingen we lopend een stukje van Jakarta verkennen. Er rijden hier ook tuktuk’s, ze zien er alleen anders uit. Maar niet alleen dat. Als zo’n ding een dot gas geeft komt er een gigantische pluimwolk uit z’n pijp. En de tuktuk achter hem heeft dezelfde kwaliteiten. Gevolg…… Een grijze smoglaag door de straten, mede door de hoogbouw, en ook het vele autoverkeer, komt het maar moeilijk weg.
De volgende dag gingen we dus zeker weer vertrekken. We hadden sowieso al een ticket voor een vlucht naar Yogjakarta.
We hadden uitgeplozen dat we vanaf de luchthaven van Yogja meteen een bus konden pakken naar het busstation van de stad, en daar de bus konden pakken naar een dorp vlakbij de Borobudur. We gaan ervoor!
En weet je…….. op het moment van dit schrijven zitten we op 9 km hoogte. En links van ons, met een blik uit het vliegtuigraampje, zien we de toppen van twee vulkanen boven de wolken uitkomen. Fantastisch !! Dat belooft wat. We gaan het meemaken.
Dit was het voorlopig weer even. Foto’s uploaden gaat nu niet lukken dus die sessie slaan we effe over.
Groetjes, Mario en Petra
Dus dat werd nog effe de tijd doorbrengen ergens op een terrasje, ohh wat vervelend weer. Hahaha.
En zeg nooit nooit, want het toeval bestaat. Op het moment dat we het hotel uit kwamen lopen, troffen we een man en een vrouw die we twee jaar eerder hadden ontmoet in Vietnam. Het was een Amerikaans koppel, woonachtig in China, en die kom je weer tegen in zo’n grote stad als Bangkok. We waren alle vier complex, wat een toeval!
We hadden ons om 17.00 uur op laten halen vanaf Khao San Road, dan hadden we nog wel even tijd voor een Burger King of zoiets. Daar kan je soms naar uitkijken.
Helaas, lange wachtrij voor de incheck en een tergend trage doorloop bij de douane. We hadden nog net genoeg tijd om naar de gate te lopen, cq te snelwandelen, dus de McChicken zat er niet meer in.
Afijn, na een vlucht van 3,5 uur stonden we dan voor het immigratie-loket, controle van het visum. Deze hadden we al geregeld in Den Haag. Daar werd ons al gevraagd om de tickets te tonen waarmee je het land inkomt, maar ook weer mee het land uitgaat. Alleen, die laatste hebben we nog niet. We wilden ons nog niet vast leggen hoelang we in Indonesië zouden verblijven. Het retourticket zouden we hier wel regelen. Oke, volgens de ambassade geen probleem.
Tot je dus werkelijk met je neus en visum voor zo’n mannetje van de immigratie staat.
Poehhhh, dat werd nog lastig zeg, kwamen we toch bijna het land niet in! Meneer stond erop dat we een retourticket konden overhandigen, desnoods regel je er ter plekke maar een. Pffff. Het gezicht van Peet werd steeds roder. Maar gelukkig was ie dan toch bereid om mee te werken.
Uiteindelijk stonden we dan ergens rond middernacht op airport Jakarta. Uiteraard meteen de taxichauffeurtjes op je nek, want er valt wat te verdienen.
En je bent altijd op je hoede dat je niet genaaid wordt, want je bent een potentiele nono die toch nog niks weet. En om eerlijk te zijn, ze hebben nog gelijk ook. Je hebt nog geen gevoel bij de nieuwe munteenheid, je moet alles weer terug rekenen naar de euro ( 11.500 rupia voor een euro). Maar het is toch goed gelukt. Op het moment dat we interesse toonden voor een andere taxi, zakte ie al aardig met z’n prijssie. Instappen dus.
En naar later bleek, we hadden een goede deal gemaakt.
Eenmaal aangekomen bij ons guesthouse nog effe een biertje gedaan en lekker slapen. Al met al toch weer een reisdag van 8 uur.
De volgende dag gingen we lopend een stukje van Jakarta verkennen. Er rijden hier ook tuktuk’s, ze zien er alleen anders uit. Maar niet alleen dat. Als zo’n ding een dot gas geeft komt er een gigantische pluimwolk uit z’n pijp. En de tuktuk achter hem heeft dezelfde kwaliteiten. Gevolg…… Een grijze smoglaag door de straten, mede door de hoogbouw, en ook het vele autoverkeer, komt het maar moeilijk weg.
De volgende dag gingen we dus zeker weer vertrekken. We hadden sowieso al een ticket voor een vlucht naar Yogjakarta.
We hadden uitgeplozen dat we vanaf de luchthaven van Yogja meteen een bus konden pakken naar het busstation van de stad, en daar de bus konden pakken naar een dorp vlakbij de Borobudur. We gaan ervoor!
En weet je…….. op het moment van dit schrijven zitten we op 9 km hoogte. En links van ons, met een blik uit het vliegtuigraampje, zien we de toppen van twee vulkanen boven de wolken uitkomen. Fantastisch !! Dat belooft wat. We gaan het meemaken.
Dit was het voorlopig weer even. Foto’s uploaden gaat nu niet lukken dus die sessie slaan we effe over.
Groetjes, Mario en Petra
-
24 Februari 2011 - 11:20
Thuis Blijvertje:
Ja dat je problemen had bij de douane is normaal tochhhhhh,vorige keer dat die nederlanders bij de grens stonden duurde het ook een paar 100 jaar voor ze weer weg gingen :-)) tochhhh. Maar nog 29 dagen voor ons -
24 Februari 2011 - 18:49
Franck:
Ik weet wat je bedoeld met dat getreuzel bij de Thaise douane. Al met al had ik nog net genoeg tijd voor 1 peukie voor het aan boord gaan.
Luitjes, geniet er van. Hier heeft het alweer gesneeuwd en was dinsdag morgen het temperatuurverschil zelfs 42 graden met Kanchanaburi.
Groetjes, Franck
Ps,
Simone, wat voor alternatief heb jij voor FTD gevonden? -
24 Februari 2011 - 21:26
Leinlein:
aaaaaaaaaaaaaaahw, je maakt een bloggeval in het vliegtuig hahaha. óf lees&begrijp ik dat verkeerd en moet ik me nu blond voelen? *niks persoonlijks hoor peet (K) thahah. Hmm, maar jullie hadden me toch zo'n stempelgeval laten zien in jullie paspoort waarmee je het land inmocht :O? Of gelde dat alleen voor Thailand ? Wel jammer dat er deze keer geen foto's bij zitten hahah, nou volgende keer weer (A). Nou nu nog heeeeeeeeeeeeel veeeeeeel plezier in Indonesië !
Dikkekus xxxxxxxxxxxxxxxxx -
25 Februari 2011 - 13:01
Francis:
nu ga je toch niet verwachten dat ik medelij met jullie ga hebben hè,met al die vertragingen op de terrasjes hahahaha xx -
25 Februari 2011 - 22:57
Rianne:
daar zijn we weer:)
das nou vervelend dat je lang moest wachten bij het inchecken!
dus helaas geen MC chicken das jammer:S maar goed!
hoe ROOD werd je gezicht peet?:P als een tomaatje?!
geweldig om te lezen dat stukje over de 'tuktuk`s' LACHE!!
maak wel mooie foto`s he van die VULKAAN!!!
<3 rianne -
26 Februari 2011 - 16:36
Andere Rianne :):
Hi, jullie maken wat mee op zo'n reis, gelukkig konden jullie doorlopen bij de douane. Geniet daar lekker, hier in NL is het regen of sneeuw.... Brr... Geniet! X Rianne -
28 Februari 2011 - 17:52
Simone:
Wat een verhaal weer! Jullie hebben ook altijd wat hé! Zo jammer, dat je door die narigheid verplicht bent om op een terras te gaan zitten hahaha
Ik volg jullie...
En voor Franck, 'spotnet" eventjes googlen! -
01 Maart 2011 - 10:14
Nelly:
Ben weer helemaal op de hoogte.
De foto's zijn leuk en sommige heel herkenbaar.
Al met al weer een leuk verslag.
Veel plezier en houd ons op de hoogte met jullie belevenissen.
Groetjes en en knuffel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
