5 milion motorbikes
Door: Petra en Mario
Blijf op de hoogte en volg Mario en Petra
19 Februari 2009 | Vietnam, Hanoi
Afijn we zaten dus in Saigon. De meeste zeggen nog steeds Saigon. In het noorden wordt gesproken over Ho Chi Minh city maar dat horen ze hier liever niet. Hier tref je een trots volk aan. De oorlog als zodanig spreekt geen rol maar ondertussen dus wel.Op straat krijg je van alles aangeboden om te kopen. You wanne buy books,tabacco,marihuana,tissues,chewing gum,sun glasses. No No we dont want to buy anything on the street.
Na een dag gewoon rondgelopen te hebben zijn we ook nog wat cultuur gaan snuiven. We zijn met een bus naar de Cai Dau tempel geweest en hebben de tunnels gezien die de Vietcong tijdens de oorlog gebruikte. Man dat was echt indrukwekkend. Cai dau is een combinatie van religies (boedisime,christen en taoisme) We maaktte hier een ceromonie mee. Erg indrukwekkend om te zien. En dat doen ze 4x per dag, om de 6 uur. Wat sowieso opviel is dat mannen en vrouwen afgezonderd van elkaar zitten. En de vloer loop trapsgewijs op, elke keer een stapje hoger. Hoe hoger de status, hoe hoger men zit. Tegenwoordig is het redelijk omstreden en houd de overheid een oogje in het zeil.
Na de lunch gingen we op weg naar de tunnels. Tuurlijk hadden we er over gehoord en gelezen maar om er eenmaal rond te lopen PFFFF. Na een korte film gingen we op pad. We hebben valkuilen voor de Amerikanen gezien, de zogenaamde boobytraps. Hoe ze van A naar B konden kruipen onder de grond. Mario heeft zich nog via een kleine toegang naar beneden laten zakken, een gaatje van 20x30cm. Peet heeft het niet eens geprobeert, Ook omdat het er erg warm was. We zijn ook nog in de tunnels zelf geweest maar daar waren we gauw weer uit, brrrr wat een bedrukte kleine gangetjes. En dat waren dan nog wel de grotere toeristen-tunnels. De werkelijke tunnels, zoals ze in de oorlog werden gebruikt, waren gangetjes van 60x40cm. Nee die mensen waren niet claustrofobisch. We vervolgen onze weg en komen aan bij een punt dat je kan schieten, nou ja zeg, dat mensen dat graag willen. Al die harde knallen gaf ons wel de indruk hoe het destijds geweest moet zijn. De omgeving is erg benauwd en warm. Wat zijn ze er trots op dat ze de yankees hier een poepie hebben laten ruiken.
Op weg naar huis komen we in heftig verkeer terecht. En wij vonden de omgeving rondom ons hotel al druk. Kolere, wat een brommertjes, en wat een stad ! Van de gids hadden we het een en ander vernomen. Een stad met een oppervlakte van 2000 km2, 11 miljoen inwoners en 5 miljoen brommertjes ! Voor ons gevoel waren ze allemaal present. Je wil niet geloven hoe het hier rijdt. Er staan echt rijen dik te wachten voor het stoplicht, allemaal te wachten tot ze weer gas kunnen geven. Kijk maar naar de foto's en anders moet je maar thuis komen kijken naar wat korte filmpjes.
Op het moment van voltooien van dit verslag (we bereiden het voor in Notepad voordat we het op de weblog zetten) is het 23.45 uur en zitten we met onze pootjes in het zand, aan een biertje, op 5 meter afstand van de branding, met een complete sterrenhemel en zo nu en dan zien we ook nog een vleermuisje voorbij schieten. We zitten nu op het eiland Phu Quoc, maar daar over in ons volgende verslag.
Groetjes Mario en Petra
En...... de foto's
http://picasaweb.google.com/pleitte.com/190209#
Na een dag gewoon rondgelopen te hebben zijn we ook nog wat cultuur gaan snuiven. We zijn met een bus naar de Cai Dau tempel geweest en hebben de tunnels gezien die de Vietcong tijdens de oorlog gebruikte. Man dat was echt indrukwekkend. Cai dau is een combinatie van religies (boedisime,christen en taoisme) We maaktte hier een ceromonie mee. Erg indrukwekkend om te zien. En dat doen ze 4x per dag, om de 6 uur. Wat sowieso opviel is dat mannen en vrouwen afgezonderd van elkaar zitten. En de vloer loop trapsgewijs op, elke keer een stapje hoger. Hoe hoger de status, hoe hoger men zit. Tegenwoordig is het redelijk omstreden en houd de overheid een oogje in het zeil.
Na de lunch gingen we op weg naar de tunnels. Tuurlijk hadden we er over gehoord en gelezen maar om er eenmaal rond te lopen PFFFF. Na een korte film gingen we op pad. We hebben valkuilen voor de Amerikanen gezien, de zogenaamde boobytraps. Hoe ze van A naar B konden kruipen onder de grond. Mario heeft zich nog via een kleine toegang naar beneden laten zakken, een gaatje van 20x30cm. Peet heeft het niet eens geprobeert, Ook omdat het er erg warm was. We zijn ook nog in de tunnels zelf geweest maar daar waren we gauw weer uit, brrrr wat een bedrukte kleine gangetjes. En dat waren dan nog wel de grotere toeristen-tunnels. De werkelijke tunnels, zoals ze in de oorlog werden gebruikt, waren gangetjes van 60x40cm. Nee die mensen waren niet claustrofobisch. We vervolgen onze weg en komen aan bij een punt dat je kan schieten, nou ja zeg, dat mensen dat graag willen. Al die harde knallen gaf ons wel de indruk hoe het destijds geweest moet zijn. De omgeving is erg benauwd en warm. Wat zijn ze er trots op dat ze de yankees hier een poepie hebben laten ruiken.
Op weg naar huis komen we in heftig verkeer terecht. En wij vonden de omgeving rondom ons hotel al druk. Kolere, wat een brommertjes, en wat een stad ! Van de gids hadden we het een en ander vernomen. Een stad met een oppervlakte van 2000 km2, 11 miljoen inwoners en 5 miljoen brommertjes ! Voor ons gevoel waren ze allemaal present. Je wil niet geloven hoe het hier rijdt. Er staan echt rijen dik te wachten voor het stoplicht, allemaal te wachten tot ze weer gas kunnen geven. Kijk maar naar de foto's en anders moet je maar thuis komen kijken naar wat korte filmpjes.
Op het moment van voltooien van dit verslag (we bereiden het voor in Notepad voordat we het op de weblog zetten) is het 23.45 uur en zitten we met onze pootjes in het zand, aan een biertje, op 5 meter afstand van de branding, met een complete sterrenhemel en zo nu en dan zien we ook nog een vleermuisje voorbij schieten. We zitten nu op het eiland Phu Quoc, maar daar over in ons volgende verslag.
Groetjes Mario en Petra
En...... de foto's
http://picasaweb.google.com/pleitte.com/190209#
-
19 Februari 2009 - 15:28
Joke & Heime:
Geweldig verhaal weer! Geniet met volle teugen! Neem maar een biertje namens ons!
Dikke kus -
19 Februari 2009 - 18:30
Rianne(K):
wat een leuk verhat was jullie waren op msn en ik kwam er aan en weg jullei waren al weg helaas!!
gr rianne
morgen msnen??
hoop ik!!(K)(K)(K)(k)(K)(K)(K)(K)(K)(K)(K)(K)(K)(K)(K)(K)(K) -
20 Februari 2009 - 10:13
Pp:
Geweldig! -
20 Februari 2009 - 21:39
Marjolein:
vet stoer!
leuke/grappige foto trouwens:P
xx
misjullie :S -
21 Februari 2009 - 11:12
Mcm:
Dat je je scootertje nit kon vinden zag dat ding zo staan 3e van rechts.En peetje ben je al non geworden:-)).Voor ons nog 27 dagen en dan ook hup de warmte in YEEEAAAHHH -
24 Februari 2009 - 20:57
Nelly:
Ben weer helemaal op de hoogte.
Leuk verslag en mooie foto's.
Jullie staan er in ieder geval goed gekleurd op. Geniet verder en veel plezier.
Dikke knuffel en groetjes van Gerard en Neelu
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
