We zitten in de bergen

Daar zijn we weer. Door het nieuwejaarsfeest is het nu best moeilijk om vervoer te krijgen. Vele vietnamezen gaan in deze tijd terug naar huis maar moeten ook weer aan het werk. Ons idee om een heel stuk met de trein te doen lukt niet erg. Dan maar met een mini bus.Alles is hier gebouwd op hun hoogte dus ook de ruimte in zo'n minibus is beperkt maar ach.

Tijdens onze rit naar Quy Nhon (275km, 6uur) zagen we een Amerikaan die op de fiets door Azie aan het reizen is. Als eindbestemming denkt tie aan Frankrijk. Nou wij nemen ons petje voor hem af hoor.Zeker toen we zagen dat de wegen echt door de
bergen heen zouden gaan.
In Quy Nhon hadden we een leuke kamer aan het strand. Nou moeten jullie niet denken dat we gelijk aan zandvoort zaten want het strand hier wordt gebruik voor vissersbootjes en ander rotzooi.Tassen op de kamer en rondlopen maar.
Bij een restaurantje zijn we gestopt voor een happie en een drankje.We wilden heel graag springrolls en overal wordt er best wat Engels gesproken of hebben ze een kaart in het Engels. Dit restaurant had het niet en we hebben letterlijk met de handen moeten uitleggen wat we wilden. Dus van een servet een rolletje gemaakt, keuken ingelopen en de pan aangewezen. Al met al na
ongeveer een kwartier hadden we ze dan. Heerlijk vers gevuld met garnalen. Of het was omdat we honger hadden maar zelfs Mario vrat zijn vingers erbij op.
In dit stadje gebeurd niet veel. Men kijkt op van toeristen, we worden regelmatig bekeken maar dat kan ook door het blonde haar van Peet komen want dat vinden ze hier ook erg intressant.
We hebben nog een dag een brommer
gehuurd want dan kom je nog eens ergens. Nou dat hebben we geweten. We waren op zoek naar een baai (bai bau beach). Moest ongeveer 19 kilometer buiten het stadje liggen en dus wij hup op pad. Het strand zelf hebben we niet gezien maar we zijn geeindigd op een strandje waar alleen wij waren. Oeps ik mag niet jokken. Er liepen ook nog een stuk of 4 van die kleine
rotjochies rond.Die bleven maar zeuren om een dollar nou niet dus he. Dat kom je hier wel vaker tegen dat kinderen zomaar bedelen.
We vervolgen onze reis naar Nha trang (250km, 4 uur). Dit is een redelijk grote plaats met een heerlijk strand en een beetje ruige zee.Dat we nu echt in een toeristenplaats zitten zien we gelijk een de prijzen. Hier betaal je al snel 25000 dong voor een biertje (zeg maar 1.25 euro) terwijl we ook prijzen kennen van 10000 dong (zeg maar 50 cent). We lopen s'middags lekker langs het strand en komen voor ons allerlei bekende tegen. Die Canadezen van de boot in Halong bay en mensen uit Hoi an en Quy Nhon. Grappig om mee te maken. De meeste mensen volgen dan ook een beetje dezelfde route. We hebben hier een dag heerlijk aan het strand gelegen en krijgen dus weer wat kleur. Tot een uur of drie kan je aan het strand liggen daar na gaat het waaien en voor je het weet ben je gezandstraald.S'avonds is hier volop te doen en we slenteren lekker rond.
Van al dat lopen wordt je moe dus besluiten we de volgende dag een fietstaxi te nemen naar de markt.Die arme man maar trappen hahahaha.

We zitten nu een beetje te dubben wat we zullen doen. We willen nog steeds een keer met de trein want vanuit de bus zie je wel veel maar kun je geen foto's nemen. Ook al niet vanwege de vele hobbels en kuilen die er zijn. Nu zitten we in Dalat (125km, 7 uur) en gaan hier een brommer huren om wat van de omgeving te zien.Overdag is het lekker warm maar s'avonds is het toch frisser hier, want We zitten nu op 1500 meter hoogte. De rit hier naar toe was schitterend om te zien maar ook erg vermoeiend hoor.Wat een bergen en wat gaan de wegen hier soms steil omhoog. Je ziet vrachtwagens soms bijna stil staan.
Bij aankomst in het hotel hebben we de verdere dag rustig aan gedaan, want we waren alletwee kapot van die lange hobbelige zit. De dag erna, 9 febr alweer, hebben we weer een brommer geregeld en zijn we de bergen ingereden, op zoek naar eeen
vulkanische berg op 2200 meter hoogte. Pffff, wat een klim !! Onderaan de berg moest de brommer gestald worden, nog steeds op 1500m hoogte, en mochten we te voet verder. Nou dat hebben we geweten. De weg naar boven liep onwijs steil. Maar wat een prachtig uitzicht, en wat een rust daarboven. Geweldig mooi ! We zijn gekomen tot een hoogte van 2000m dus al met al 500m geklommen. Het resultaat is dat we nu, the day after, alle twee met pijn in de kuiten en schenen zitten.

En hier zijn dan de foto's

http://picasaweb.google.com/pleitte.com/090209#

p.s. We genieten enorm van jullie reacties. Sterker nog, we kijken er naar uit.